هورمون رشد،یک هورمون پروتئینی است که در چندین فرآیند فیزیولوژیکی مانند ساخت عضله و تنظیم سوخت و ساز بدن دخالت دارد. هورمون های دیگری مانند افزایش انسولین در پاسخ به مصرف کربوهیدرات، ترشح آن را کاهش می دهد. از آنجایی که غده هیپوفیز اکثریت هورمون رشد را در طول مرحله عمیق خواب ترشح می کند، خوردن کربوهیدرات در شب ممکن است به خصوص برای ترشح هورمون رشد  مضر باشد. و ممکن است منجر به کاهش ظرفیت عضلانی و چربی سوزی ،و مانع پیشرفت ورزشی شود و باعث ذخیره سازی چربی ناسالم شود.

غده هیپوفیز قدامي مغز باعث ترشح هورمون رشد در چندین پالس می شود که حدود ۸۵ درصد آن در هنگام خواب اتفاق می افتد. هورمون رشد به ریکاوری عضلات، افزایش متابولیسم چربی،و حفظ قند خون کمک میکند.میزان  ترشح هورمون رشد به ویژه در کودکان و نوجوانانی که در مرحله رشد  سریع قرار دارند، بیشتر است، اما در سنین بزرگسالی کاهش می یابد. ترشح بیش از حد هورمون  یا  کاهش آن ، باعث اختلال در سطح  ترشح هورمون های دیگر و منازعه بین ساخت و ساز بافت و تجزیه و تحلیل متابولیسم بدن می شود.

هنگامی که غذای حاوی کربوهیدرات می خورید، قند خون افزایش می یابد،و باعث می شود که لوزالمعده انسولین را به خون منتقل کند، تا قند را به بافت های بدن منتقل  کند. همچنین انسولین  میزان ذخیره چربی و ایجاد توده عضلانی را تا حدودی افزایش می دهد. کربوهیدرات ساده مانند نان سفید، بسیاری از محصولات پخته شده و آب نبات، سریعا باعث افزایش قند خون می شوند، در نتیجه افزایش سریع انسولین برای از بین بردن گلوکز خون است. کربوهیدرات های  پیچیده مانند؛ دانه های کامل و لوبیا سبب افزایش قند خون و ترشح تدریجی انسولین  می شوند.

هورمون رشد و انسولین اثرات آنتاگونیستی دارند: افزایش سطح هورمون رشد باعث کاهش اثربخشی انسولین میشود و سطح بالای انسولین، ترشح هورمون رشد را مهار می کند. بنابراین، خوردن غذاهای غنی از کربوهیدرات بلافاصله قبل از خواب، ممکن است ترشح هورمون رشد را در طول زمان خواب  تاثیر قرار دهد. علاوه بر این، بدن  نسبت به اثرات انسولین در شب مقاومت بیشتری دارد، به این معنی که بدن باید انسولین بیشتری تولید کند تا مقدار مشخصی از گلوکز را به بافتهای بدن منتقل کند. این  امرممکن است منجر به سرکوب بیشتر ترشح هورمون رشد شود.

یک عملکرد اولیه ترشح هورمون رشد در طول زمان خواب، ساخت و ریکاوری عضلات آسیب دیده است. بنابراین، اگر  تولید هورمون رشد قطع شود، اگر کاهش هورمون رشد مزمن باشد، ممکن است بهبودی عضله و کاهش تراکم استخوان را کاهش دهد. همچنین هورمون رشد فاکتور رشد ۱ مانند انسولین را فعال می کند که باعث افزایش تولید هورمون های متعدد مانند استروژن، تستوسترون و هورمون های تیروئید می شود که متابولیسم و ​​ترمیم بافت را تنظیم می کنند. علاوه بر این، کاهش سطح هورمون رشد با افزایش چربی شکم و مقاومت به انسولین همراه است.