سوالی دارید؟ پشتیبانی سایت در تلگرام

خانه / مقالات / مقاومت آنابولیکی ، و اشباع مکملی، علت عدم پاسخ رشد عضلانی به دارو و مکمل

مقاومت آنابولیکی ، و اشباع مکملی، علت عدم پاسخ رشد عضلانی به دارو و مکمل

بازدیدها: 32

خیلی از ورزشکاران که دائما از مکمل و دارو استفاده میکنند‌، بعد از مدتی متوجه میشن بدنشون به مکمل و دارو مثل قبل جواب نمیده و تصور میکنن باید دوز مصرفی رو افزایش بدن. 😔😔😔😔😔😔. .

مقاومت آنابولیکی .. درحالیکه مشکل انها اینه که سلول های عضلانی این افراد نسبت به هورمون های انابولیکی حساسیتشون و از دست داده. اجازه بدید علت این موضوع و علمی توضیح بدم.

غلظت پلاسمایی یک هورمون همیشه نشان دهنده میزان فعالیت آن هورمون محسوب نمی شود، زیرا ممکن است تعداد گیرنده های سلول دستخوش تغییراتی شوند که حساسیت آنها را نسبت به هورمون کم یا زیاد می کند.

به طور کلی اگر مقدار هورمون در محیط بدن بیش از حد زیاد شود (برای مثال، زمانی که ورزشکاران از داروهای استروئیدی استفاده می کنند)،

تعداد گیرنده هایی که در دسترس هورمون قرار می گیرند، کاهش می یابد. در این زمان حساسیت سلول نسبت به آن هورمون کمتر می شود. زیرا اگر تعداد گیرنده ها کم شوند، ملکول های کمتری از هورمون می توانند به این گیرنده ها متصل شوند. به این حالت «تنظیم کاهشی » یا از بین رفتن حساسیت می گویند.

برای مثال ورزشکارانی مبتدی که هنوز سازگاری های متابولیکی و فیزیولوژیکی در آنها به نحو احسن رخ نداده و اقدام به مصرف استروئیدهای آنابولیکی می کنند، باید بدانند امکان تنظیم کاهشی گیرنده های اختصاصی تستوسترون در بدن انها وجود دارد.

بنابراین نه تنها آنها از مزایای فیزیولوژیکی تستوسترون بهره مند نخواهند شد بلکه ممکن است اثرات منفی نیز در بدن آنها مشاهده شود.

مثال دیگر، در بدن بعضی از افراد چاق، تعداد گیرنده های انسولین سلول ها کاهش پیدا می کند.

از این رو، بدن افراد چاق برای مقابله با کم شدن تعداد گیرنده ها، انسولین بیشتری ترشح می کند که درنتیجه به افزایش غلظت پلاسمایی انسولین منجر می شود. به همین دلیل این افراد با بیماری هایی نظیر دیابت و مقاومت به انسولین مواجه می شوند که انجام فعالیت های ورزشی منظم می تواند با این اتفاق مقابله کند.
در ادامه  راجع به چگونگی افزایش حساسیت آنابولیک صحبت میکنم.

اینکه ممکنه در سطح سلول های شما مقاومت آنابولیکی ایجاد بشه و شما متوجه این موضوع نشید. در نتیجه پیشرفتتان متوقف میشود و تصور میکنید به دوز بالاتری از مکمل یا دارو نیاز دارید. البته باید بگم مقاومت آنابولیکی ناشی از مکمل های پروتئینی با مقاومت انابولیکی ناشی از داروهای استروئیدی باهم تفاوت دارند که بعدا راجع به آن صحبت میکنم. اما چاره چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نقطه مقابل مقاومت انابولیکی، حساسیت آنابولیکیه. برای مثال در افراد مبتدی انجام فعالیت ورزشی منظم و انجام برخی حرکات بدنسازی می تواند حساسیت سلول نسبت به هورمون را افزایش دهد. زیرا در این زمان تعداد گیرنده ها بیشتر می شود و ملکول های بیشتری از هورمون می توانند به این گیرنده ها متصل شوند. به این حالت «تنظیم افزایشی » یا افزایش حساسیت گفته می شود. .
خیلی جالبه تو ایران مشاهده میکنیم به ورزشکاری که هنوز برگه ثبت نامش خشک نشده، برخی مربی ها داروی استروییدی تجویز میکنند. یعنی از همون اول نه تنها روی حساسیت انابولیکی کار نکردند بلکه مقاومت انابولیکی را در سطح سلولی این ورزشکار ایجاد کردند. این فاجعست !!!!!
اما ورزشکاران حرفه ای چطور؟؟؟؟؟؟ ورزشکارانی که از داروهای استروئیدی استفاده میکنند باید بدانند که بعد از دوره استروییدی، در بدنشون مقاومت آنابولیکی ایجاد می شه و بعد از دوره به اصطلاح پاکسازی، باید روی حساسیت انابولیکی تمرکز کنند. سپس مجدد دوره جدید را شروع کنند.
همچنین در این زمان هم باید روی حساسیت گیرنده های آندروژنی کار کنید و هم روی حساسیت غشای سلول. برخی مقالات مکمل ها و رژیم های غذایی خاصی را معرفی کردند که میتونه به حساسیت انابولیکی کمک کنه.

موفق و تندرست باشید
مهدی روستایی

موفق و تندرست باشید
مهدی روستایی

برای مشاهده مطالب علمی در زمینه مکمل های ورزشی و هورمون ها، می توانید به صفحه اینستاگرام زیر مراجعه کنید 👇👇👇👇👇👇👇

https://www.instagram.com/p/BjnFh5PAJ6r/

در پست قبل راجع به مقاومت آنابولیکی و اهمیت آن صحبت کردم. اینکه ممکنه در سطح سلول های شما مقاومت آنابولیکی ایجاد بشه و شما متوجه این موضوع نشید. در نتیجه پیشرفتتان متوقف میشود و تصور میکنید به دوز بالاتری از مکمل یا دارو نیاز دارید. البته باید بگم مقاومت آنابولیکی ناشی از مکمل های پروتئینی با مقاومت انابولیکی ناشی از داروهای استروئیدی باهم تفاوت دارند که بعدا راجع به آن صحبت میکنم. اما چاره چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نقطه مقابل مقاومت انابولیکی، حساسیت آنابولیکیه. برای مثال در افراد مبتدی انجام فعالیت ورزشی منظم و انجام برخی حرکات بدنسازی می تواند حساسیت سلول نسبت به هورمون را افزایش دهد. زیرا در این زمان تعداد گیرنده ها بیشتر می شود و ملکول های بیشتری از هورمون می توانند به این گیرنده ها متصل شوند. به این حالت «تنظیم افزایشی » یا افزایش حساسیت گفته می شود. .
خیلی جالبه تو ایران مشاهده میکنیم به ورزشکاری که هنوز برگه ثبت نامش خشک نشده، برخی مربی ها داروی استروییدی تجویز میکنند. یعنی از همون اول نه تنها روی حساسیت انابولیکی کار نکردند بلکه مقاومت انابولیکی را در سطح سلولی این ورزشکار ایجاد کردند. این فاجعست !!!!!
اما ورزشکاران حرفه ای چطور؟؟؟؟؟؟ ورزشکارانی که از داروهای استروئیدی استفاده میکنند باید بدانند که بعد از دوره استروییدی، در بدنشون مقاومت آنابولیکی ایجاد می شه و بعد از دوره به اصطلاح پاکسازی، باید روی حساسیت انابولیکی تمرکز کنند. سپس مجدد دوره جدید را شروع کنند.
همچنین در این زمان هم باید روی حساسیت گیرنده های آندروژنی کار کنید و هم روی حساسیت غشای سلول. برخی مقالات مکمل ها و رژیم های غذایی خاصی را معرفی کردند که میتونه به حساسیت انابولیکی کمک کنه.

موفق و تندرست باشید
مهدی روستایی

برای مشاهده مطالب بیشتر، به ادرس زیر مراجعه کنید 👇👇👇👇

 

تغییرات متابولیک  باعث محدود کردن رشد عضلات در دوره های اضافه بار مواد مغذی می شوند، همچنین علل سندرم متابولیک، دیابت و بیماری های قلبی عروقی هستند.

این به این معنی نیست که شما بعد از اتمام تصمیم گیری در مورد چاقی و دیابتی به خطر می افتید. کسانی که به سختی آموزش می دهند، به اندازه کافی متابولیکی مقاوم هستند تا زمانی که کالری برای مدت زمان طولانی افزایش پیدا کند، از ابتلا به دیابت جلوگیری شود.

اما، اضافه بار مواد مغذی طولانی در نهایت منجر به انطباق متابولیسم منفی می شود که منجر به مقاومت در برابر آنابولیک می شود.

۳ قدم به مقاومت آنابولیک

دلیل رشد عضله به دلیل کاهش چربی بدن از محدوده بهینه شما مهم است. اضافه بار تغذیه ای یک آبشار از اثرات منفی را ایجاد می کند که در نهایت یک آچار متابولیکی در فرآیند رشد ماهیچه ها قرار می گیرد.

این آنابولیک نامیده می شود که توانایی کاهش توان سنتز پروتئین عضله در پاسخ به اسید آمینه، بارهای مکانیکی یا سایر عوامل آنابولیک مانند انسولین یا IFG-1 است.

تجمع چربی بیش از حد می تواند به رشد عضلانی شما حتی در مقیاس استاندارد هورمون آنابولیک مقاوم باشد. این صرف نظر از انسولین، IGF-1 یا هورمون رشد است.

گرچه آموزش پلاتوها اجتناب ناپذیر است، با توجه به تغذیه هوشمند، “فلات متابولیکی” ناشی از اشتیاق غلط در تلاش برای قرار دادن در عضلات اضافی به طور کامل اجتناب ناپذیر است. سه عامل مرتبط با اضافه بار مواد مغذی منجر به مقاومت آنابولیک وجود دارد.

۱ – مقاومت به انسولین

مقاومت به انسولین ممکن است مهم باشد، زیرا به نظر می رسد که در اوایل شروع شود.

برای ایجاد مقاومت به انسولین لازم نیست چندین سال چربی داشته باشید. هر فرد نسبتا جوان و سالم را بیابید، آنها را در وضعیت اضطراب مواد مغذی قرار دهید و مقاومت به انسولین در عرض چند هفته ایجاد شود.

مقاومت به انسولین، تمایل به ذخیره کربوهیدرات را به عنوان چربی، به جای بسته شدن آنها با بافت عضلانی به عنوان گلیکوژن، افزایش می دهد. همچنین باعث تجمع تری گلیسیرید در بافت عضلانی می شود که باعث مقاومت به انسولین عضلانی می شود.

همانطور که حساسیت انسولین عضله کاهش می یابد، جذب گلوکز نیز می شود. نتیجه گلیکوژن کمتر ذخیره شده، کاهش عضله، و کمتر از یک پمپ از آموزش است.

بنابراین انباشتگی فقط به خوبی کار می کند – تا زمانی که شروع به حساسیت به انسولین کمتر کنید . به عنوان چربی بدن شروع به جمع آوری محدوده بهینه، شما به طور فزاینده ای به مقاومت در برابر انسولین تبدیل می شود.

در این مرحله، همه چیز شروع می شود به سرعت و به طور متناوب صحبت می کند. فروشگاه های چربی گسترش می یابند، پیشرفت های آموزشی کاهش می یابد و اگر در غیر اینصورت غیر ممکن باشد، پمپ خوب در ورزشگاه دشوار می شود.

۲ – مقاومت لپتین

مقاومت لپتین دیاگرام

شما اکنون به نقطه کاهش درآمد رسیدید. همانطور که کمتر حساس به انسولین می شوید، چربی بیشتری دریافت می کنید.این جایی است که مقاومت لپتین می آید

لپتین یک هورمون پپتید تولید شده در سلول های چربی (آدیوبوس) است که به عنوان کنترل کننده متابولیسم و ​​به عنوان یک تنظیم کننده گرسنگی عمل می کند. از لحاظ فنی، تغییرات در فروشگاه های چربی بدن را به کنترل CNS انرژی هوموستازی مرتبط می کند.

این کمک می کند تا به لپتین به عنوان نوعی از سوخت سنج کل بدن فکر می کنم. لپتین سطح انرژی تمام بدن را برای هماهنگ کردن هزینه های انرژی، اکسیداسیون چربی و متابولیسم کلی نظارت می کند.

به عنوان افزایش ذخایر چربی، adipocytes leptin بیشتر در گردش خون آزاد می شود، که از مانع خون مغزی عبور می کند و با گیرنده های لپتین در هیپوتالاموس ارتباط برقرار می کند.

این نشانه ای است که شما همه “سوختن”، که باعث هیپوتالاموس برای ارسال سیگنال به مغز و بقیه بدن برای کاهش اشتها و افزایش میزان متابولیسم است.

به همین ترتیب، وقتی مصرف کالری کاهش می یابد، سلول های چربی تولید لپتین کمتری می کنند. این به هیپوتالاموس می گوید که سطح سوخت پایین است، باعث افزایش اشتها و کاهش هزینه های انرژی می شود. با این وجود عمل لپتین فقط به هیپوتالاموس محدود نمی شود.

گیرنده های لپتین در سراسر بقیه بدن، اجازه می دهد لپتین در سطح جهانی هماهنگ اشتها، سوخت و ساز و هزینه های انرژی است.

به عنوان افزایش ذخایر چربی به طور فزاینده ای، لپتین بیشتر و بیشتر تولید می شود و به جریان خون منتقل می شود. در نهایت، هنگامی که سطح لپتین به اندازه کافی بلند می شود، مقاومت لپتین را توسعه می دهید. لپتین گیرنده های لپتین را متصل می کند، اما پیام های پایین دست ارسال نمی شود.

اندازه گیری سوخت شکسته شده است، و هر اثر چربی سوزی از بین می رود. به رغم توده چربی اضافی بدن، مغز هرگز سیگنال “پر شده” را به دست نمی آورد. در نتیجه شما یک درجه کنترل اشتها را از دست می دهید.

بعضی افراد بیشتر یا کمتر حساس به این هستند. خوشبخت ترین ما در پاسخ به رژیم های طولانی مدت و حساس به انسولین حساسیت کمی دارد و ممکن است برخی از میزان مقاومت لپتین را افزایش دهد.

کسانی که از متابولیسم مقاوم در برابر کمتری برخوردارند با تمایل موجود به راحتی بر روی چربی های بدن زمان بسیار سخت تر را می گیرند؛ کنترل اشتها شکسته می شود و منجر به افزایش میزان چربی می شود.

این به نوبه خود منجر به مقاومت بیشتر لپتین در شروع یک چرخه یارانه ای وحشیانه می شود، ما را به مرحله ی نهایی می رساند، جایی که گرسنه به طرف طرفداران می رسد، و شما به طور کامل در مورد مقاومت آنابولیک توسعه می دهید.

۳ – ER Stress – علت ریشه ای مقاومت آنابولیک

ER مخفف سلولهای اندوپلاسمی است . به عنوان یک پروتئین کارخانه ای فکر کنید.

ER دارای سیگنال های متابولیکی برای کنترل متابولیسم گلوکز، چربی و پروتئین است. این نیز یک سایت اصلی برای سنتز پروتئین است. پس از انعکاس و پردازش در ER، پروتئین ها به دستگاه Golgi برای مرتب سازی، بسته بندی و توزیع بیشتر منتقل می شوند.

اگر ER کارخانه پروتئین سلول های شما باشد، دستگاه Golgi Fed-Ex است. پروتئین ها از اینجا به بخش های مختلف سلول منتقل می شوند.

با هم، دستگاه ER و Golgi پردازش، حمل و نقل و تحویل پروتئین های جدید را انجام می دهد. ER هنگامی که تقاضا برای سنتز پروتئین بیش از توانایی سلول برای پردازش، بسته بندی و انتقال پروتئین های جدید به مقصد های سلولی خود است، تأکید می شود.

استرس ER در بافت چربی

سلول های چربی فقط مخزن ذخیره سازی منفعل برای چربی بدن نیستند. آنها همچنین به عنوان اندوکرین های اندوکرین عمل می کنند و برخی از پروتئین های مختلف را برای کنترل متابولیسم، از جمله لپتین، آدیپونکتین و سایر هورمون های پپتیدی ترشح می کنند. بزرگتر یک سلول چربی تبدیل می شود، بیشتر لپتین آن را ترشح می کند، و ER را برای سلول های چربی بسیار مهم می سازد.

این کار از دستگاه ER / Golgi برای تولید و پردازش تمام آن لپتین است. سیستم هنگامی که پروتئین تولید می شود سریعتر از پردازش آنها تولید می شود، باعث می شود ER استرس ایجاد شود.

این باعث تولید پروتئین باز (UPR) می شود که باعث کاهش سنتز پروتئین می شود و ظرفیت انقباض پروتئین ER را افزایش می دهد و تلاش می کند تا پروتئین های فرآوری نشده را از بین ببرد.

مشکل این است که این هزینه با قیمت مناسب است. UPR یک پاسخ التهابی ایجاد می کند که می تواند یک چرخه ی ضعیف التهاب و استرس اکسیداتیو ایجاد کند.

این “التهاب متابولیک” هر دو علت و اثر استرس ER است. اضافی از مواد غذایی موجب افزایش تقاضا برای سنتز پروتئین در سلولهای چربی، هم برای تولید هورمونهای پپتیدی مانند لپتین و هم برای پروتئین مورد نیاز برای تولید تری گلیسیرید و ذخیره سازی چربی می شود.

هنگامی که بیش از حد مواد مغذی، پروتئین سنتز را از توانایی ER برای پردازش / ریزش همه این پروتئین ها، UPR مهار می کند. تمام این سنتز پروتئین یک فرایند انرژی گرانقیمت است.

سلولهای چربی مقاوم به انسولین نمیتوانند گلوکز را به اندازه کافی برای برآوردن نیازهای انرژی سنتز پروتئین مصرف کنند. این باعث استرس بیشتر ER است. نتیجه یک چرخه بدبینانه بین التهاب، استرس اکسیداتیو، مقاومت به انسولین و مقاومت لپتین است.

استرس ER در بافت عضله

هنگامی که بیش از حد مواد مغذی باعث پاسخ استرس ER در سلول های چربی، جذب اسید های چرب می شود. این باعث می شود تا برخی از انفجار به بافت عضلانی.

بافت عضلانی مقاوم به انسولین مجهز به سوختن این چربی برای انرژی است، و به جای آن به عنوان تری گلیسیرید عضلانی ذخیره می شود. این ذخیره چربی نابجا باعث کاهش حساسیت به انسولین در بافت عضلانی و همچنین باعث ایجاد استرس عضلانی ER می شود که علت اصلی مقاومت آنابولیک است.

هنگامی که پاسخ استرس ER در بافت عضلانی ایجاد می شود، شما در وضعیت مقاومت انابولیک هستید. عضله کمتر پاسخگو است به تمام عوامل برای سنتز پروتئین. جذب لوسین، بارگذاری مکانیکی و حتی هورمون های آنابولیک در فعال سازی دستگاه های سنتز پروتئین، موثرتر می شوند.

به طور خلاصه، اضافه بار مواد مغذی علت مقاومت آنابولیک است. چربی شما دریافت می کنید، انسولین مقاوم تر می شود. مقاومت به انسولین هر دو علت و اثر مقاومت لپتین است، زیرا باعث افزایش چربی می شود. هنگامی که شما در وضعیت مقاوم به انسولین و لپتین هستید، بیشتر به استرس ER مبتلا می شوید، که عامل اصلی مقاومت آنابولیک است.

دو نکته برای جلوگیری از مقاومت آنابولیک

۱ – بیش از حد چربی نگیرید.

در هر زمان، چربی بدن را در یک محدوده خاص نگه دارید. محدوده ایده آل برای افراد مختلف متفاوت است، بسته به حساسیت انسولین و سایر عوامل فردی. اگر از این دامنه فراتر رفته باشید، آن را می دانید.

بیشتر وزن شما قرار داده خواهد شد چربی، دستاوردها کم کند، پمپ شما در طول آموزش کاهش می یابد، و شما فقط آن را به همان میزان از عضلات کامل نیست. بدیهی است که بهتر است از خوردن هوشمندانه جلوگیری کنید.

۲ – رفع آن

برای بهتر شدن، فشار دادن محدودیت ها چیزی است که ما باید انجام دهیم. به همین دلیل، غیر معمول نیست که خودتان را در وضعیتی قرار دهید که شما آن را بیش از اندازه سخت نپوشانید تا با کالری وارد شده و به نقطه کاهش درآمدها برسید. همه چیز از دست نرفته.

با این حال، تنها راه پیشروی در این وضعیت، حرکت به عقب است. کاهش کالری به کمتر از سطح نگهداری برای چند هفته و کاهش مصرف کربوهیدرات. در صورت لزوم یک قلب کوچک اضافه کنید.

هنگامی که بیش از حد زیاد، التهاب مزمن و کم درجه القاء شده توسط اضافه بار مواد مغذی ممکن است موضوع بسیار واقعی است. مکمل هایی مانند سایانیدین ۳-گلوکوزید، کورکومین و روغن ماهی در اینجا برای کاهش التهاب و افزایش حساسیت به انسولین ضروری هستند.

افزایش مصرف آنتی اکسیدان های بر پایه مواد غذایی یا مکمل های غذایی مانند Superfood که با آنتی اکسیدان های شدید طبیعی نیز بارگذاری می شود، ممکن است باعث ایجاد یک آچار در استرس اکسیداتیو ناشی از اضافه بار مواد مغذی شود.

ادامه روند التهاب / استرس اکسیداتیو و رژیم غذایی تا زمانی که چربی بدن شما به محدوده قابل قبول بازگشته باشد.

بعد از آن هر گونه مقاومت آنابولیک را پاک می کنید و به صورت متابولیکی برای ادامه دادن به عضله با کیفیت آماده می شوید. تصادفی نیست که افرادی که دوره های افزایش مصرف کالری را با فازهای رژیم تغذیه می کنند، فیزیکی هستند که فقط به نظر می رسد در طول زمان تکامل یافته اند، در حالی که نوعی “permabulker” شبیه یک تایر یدکی است.

منابع

  1. Rennie MJ مقاومت آنابولیک: اثرات پیری، دیورفیسم جنسی و بی حرکت شدن بر روی پروتئین پروتئین عضلانی. کاربرد Physiol Nutr Metab 2009؛ ۳۴: ۳۷۷-۸۱٫
  2. Kraegen EW، Cooney GJ. اسیدهای چرب آزاد و مقاومت به انسولین عضلانی اسکلتی. Curr Opin Lipidol 2008؛ ۱۹: ۲۳۵-۴۱٫
  3. Silveira LR، Fiamoncini J، Hirabara SM، Procopio J، Cambiaghi TD، Pinheiro CH، et al. به روز رسانی اثرات اسید های چرب بر عضلات اسکلتی. J Cell Physiol 2008؛ ۲۱۷: ۱-۱۲٫
  4. Danielsson A، Fagerholm S، Ost A، Franck N، Kjolhede P، Nystrom FH و همکاران. پرخوری کوتاه مدت باعث ایجاد مقاومت در برابر انسولین در سلول های چربی در افراد نابینا می شود. Mol Med 2009؛ ۱۵: ۲۲۸-۳۴٫
  5. Tremblay F، Marette A. اسید آمینه و سیگنالینگ انسولین از طریق مسیر mTOR / p70 S6 kinase. مکانیسم بازخورد منفی منجر به مقاومت به انسولین در سلول های عضلانی اسکلتی می شود. J Biol Chem 2001؛ ۲۷۶: ۳۸۰۵۲-۶۰٫
  6. Aguirre V، Werner ED، Giraud J، Lee YH، Shoelson SE، White MF. فسفریلاسیون Ser307 در زیربستر گیرنده انسولین ۱ متوقف می شود و با گیرنده انسولین متوقف می شود و مانع از عمل انسولین می شود. J Biol Chem 2002؛ ۲۷۷: ۱۵۳۱-۷٫
  7. M. Beeson، MP Sajan، Dizon M، Grebenev D، Gomez-Daspet J، Miura A، et al. فعال شدن پروتئین کیناز C-zeta توسط انسولین و فسفاتیدیلینواستیل -۳،۴،۵- (PO4) 3 در عضلات دیابت نوع ۲ و اختلال تحمل گلوکز معیوب است: بهبودی توسط rosiglitazone و ورزش. دیابت ۲۰۰۳؛ ۵۲: ۱۹۲۶-۳۴٫
  8. Belfort R، Mandarino L، Kashyap S، Wirfel K، Pratipanawatr T، Berria R، و همکاران. اثر واکنش دوز بالا بر اسید چرب آزاد پلاسما بر سیگنالینگ انسولین. دیابت ۲۰۰۵؛ ۵۴: ۱۶۴۰-۸٫
  9. Pedrini MT، Kranebitter M، Niederwanger A، Kaser S، Engl J، Debbage P، و همکاران. لیپوپروتئین های غنی از تری گلیسیرید غلظت متابولیسم گلوکز و سیگنالینگ انسولین در سلول های عضلانی اسکلتی L6 به طور مستقل از سطوح اسید چرب غیر استرادیلی است. دیابت متولد ۲۰۰۵؛ ۴۸: ۷۵۶-۶۶٫
  10. Myers MG، Jr.، Munzberg H، Leininger GM، Leshan RL. هندسه عمل لپتین در مغز: پیچیده تر از یک ARC ساده است. Cell Metab 2009؛ ۹: ۱۱۷-۲۳٫
  11. Schwartz MW، Woods SC، Porte D، Jr.، Sely RJ، DG Baskin. کنترل سیستم اعصاب مرکزی بر روی جذب غذا. طبیعت ۲۰۰۰؛ ۴۰۴: ۶۶۱-۷۱٫
  12. رزنبوم م، لایبل رول. نقش لپتین در فیزیولوژی انسانی. N Engl J Med 1999؛ ۳۴۱: ۹۱۳-۵٫
  13. Ahima RS، Saper CB، Flier JS، Elmquist JK. تنظیم لپتین سیستم های نوروآندوکرین.Neuroendocrinol جلدی ۲۰۰۰؛ ۲۱: ۲۶۳-۳۰۷٫
  14. گرگور MF، Hotamisligil GS. سری بررسی موضوعی: زیست شناسی آدپیوسیتی. استرس Adipocyte: سلول اندوپلاسمی و بیماری متابولیکی. J لیپید Res 2007؛ ۴۸: ۱۹۰۵-۱۴٫
  15. روزن ED، Spiegelman BM. آديپوسيت ها به عنوان تنظيم کننده تعادل انرژي و هوموستاز گلوکز.طبیعت ۲۰۰۶؛ ۴۴۴: ۸۴۷-۵۳٫
  16. MP Corcoran، Lamon-Fava S، Fielding RA. رسوب ليپيد اسکلتی و مقاومت به انسولين: اثر اسیدهای چرب رژیم غذایی و ورزش. Am J Clin Nutr 2007؛ ۸۵: ​​۶۶۲-۷۷٫
  17. مورو C، Bajpeyi S، اسمیت SR. عوامل تعیین کننده گردش تری گلیسیرید intramyocellular: پیامدهای حساسیت به انسولین. Am J Physiol Endocrinol Metab 2008؛ ۲۹۴: E203-E213.
  18. Sitnick M، Bodine SC، Rutledge JC. تغذیه با چربی مکرر باعث کاهش هیپرتروفی ناشی از بار در موش می شود. ج فیزیول ۲۰۰۹؛ ۵۸۷: ۵۷۵۳-۶۵٫

👇

در پست قبل راجع به مقاومت آنابولیکی و اهمیت آن صحبت کردم. اینکه ممکنه در سطح سلول های شما مقاومت آنابولیکی ایجاد بشه و شما متوجه این موضوع نشید. در نتیجه پیشرفتتان متوقف میشود و تصور میکنید به دوز بالاتری از مکمل یا دارو نیاز دارید. البته باید بگم مقاومت آنابولیکی ناشی از مکمل های پروتئینی با مقاومت انابولیکی ناشی از داروهای استروئیدی باهم تفاوت دارند که بعدا راجع به آن صحبت میکنم. اما چاره چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ نقطه مقابل مقاومت انابولیکی، حساسیت آنابولیکیه. برای مثال در افراد مبتدی انجام فعالیت ورزشی منظم و انجام برخی حرکات بدنسازی می تواند حساسیت سلول نسبت به هورمون را افزایش دهد. زیرا در این زمان تعداد گیرنده ها بیشتر می شود و ملکول های بیشتری از هورمون می توانند به این گیرنده ها متصل شوند. به این حالت «تنظیم افزایشی » یا افزایش حساسیت گفته می شود. . خیلی جالبه تو ایران مشاهده میکنیم به ورزشکاری که هنوز برگه ثبت نامش خشک نشده، برخی مربی ها داروی استروییدی تجویز میکنند. یعنی از همون اول نه تنها روی حساسیت انابولیکی کار نکردند بلکه مقاومت انابولیکی را در سطح سلولی این ورزشکار ایجاد کردند. این فاجعست !!!!! اما ورزشکاران حرفه ای چطور؟؟؟؟؟؟ ورزشکارانی که از داروهای استروئیدی استفاده میکنند باید بدانند که بعد از دوره استروییدی، در بدنشون مقاومت آنابولیکی ایجاد می شه و بعد از دوره به اصطلاح پاکسازی، باید روی حساسیت انابولیکی تمرکز کنند. سپس مجدد دوره جدید را شروع کنند. همچنین در این زمان هم باید روی حساسیت گیرنده های آندروژنی کار کنید و هم روی حساسیت غشای سلول. برخی مقالات مکمل ها و رژیم های غذایی خاصی را معرفی کردند که میتونه به حساسیت انابولیکی کمک کنه. موفق و تندرست باشید مهدی روستایی @dr.roostaei #سلامت #تندرستی #فیتنس #کلسترول #تغذیه_ورزشی #مکمل #مکمل_ورزشی #هایپرتروفی #دکتر_مهدی روستائی #کراتین #کراتین_ترکیبی #سایتک #بایوتک #سوما #استرویید #دوپینگ #هورمون_رشد #استانازول #ایران #لاغری #هایپرتروفی #مسترون #بولدنون #پپتید #استروژن #ژینکوماستیا #گلوتامین #آرژنین #پاکسازی_کبد #غذای_پروتئینی #سوماتروپین

A post shared by دکتر مهدی روستائی (@dr.roostaei) on

(Visited 43 times, 1 visits today)

درباره ی داود طاوسی

مربی و تئورسین بدنسازی مشاور تغذیه

2 دیدگاه

  1. مرسی به خاطر مطالب مفیدی که میزارید

  2. مطالبتون واقعا برای بنده گیرا و جذاب بود

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *